مزخرف ترین و طولانی ترین هفته عمرم رو گذروندم. اهم وقایع این بوده که شنبه شب یه فقره “شورش در پادگان” تو گزارش افسر نگهبان رفت به حساب گروهان ما و بعدش سخت گیری و تنبیه اصولا شروع شد. دوشنبه قرار بود صبحگاه مشترک داشته باشیم که به خاطرش یه دور سر تا ته پادگان رو تمیز کردیم و تو وقت استراحت بینش تمرین رژه کردیم. سه شنبه صبح هم قرار بود بازرس بیاد که یه دور دیگه کل آسایشگاه ها رو ریختیم به هم تمیز کردیم. خلاصه هر شب دیر خوابیدیم و صبح زود بیدار شدیم و تمام مدت خرحمالی کردیم. این وسط مسئولیت ها هم عوض شد و من افتادم تو تیم سپوری و خلاصه هر روز یه ساعت هم باید برگای محوطه رو جارو کنیم و سطلا رو خالی کنیم. جدیدترین متد ضدعفونی تخت ها هم معلوم شد و سه شنبه هرچی تخت و رختخواب بوده کشیدیم تو حیاط که یه ساعت آفتاب بخوره و ضدعفونی بشه! حالا این وسط آمار مصدومای گروهان ما (که همینجوری هم بهش می گن گروهان پیرپاتالای چپرچلاق!) تند و تند رفت بالا. یه شکستگی کشکک، یه پارگی تاندون، یه پارگی ابرو، یه تشدید بیماری قلبی، یه نفر که تخت بالاییش شکست و تخت بالا و آدم خوابیده روش افتادن رو نفر پایینی، یه نفر هم که این وسط معلوم نیست واسه چی ادرار و اسپرمش قاطی شده دکتر بیمارستان بعد از کلی تفکر براش فلوکستین تجویز کرده. مرخصی دوشنبه شب متاهل ها هم لغو شد. چهارشنبه ظهر هم سر کلاس بودیم که یهو همه رو جمع کردن و گفتن پنج دقیقه وقت دارین که همه بساط خودتون رو بسته بندی کنین که منتقل بشین یه پادگان دیگه. خلاصه “هتل هوایی” یه شبه تعطیل شد و همه منتقل شدن به “جهنم سبز” که صد درجه منظم تر و سفت و سخت تره. از اون موقع تا دیروز بعد از ظهر هم کل جای جدید رو تمیز کردیم و ده تا کامیون میز و صندلی و تخت و کمد، با یه تریلی لباس و پتو خالی کردیم. دیگه بعد از ظهر که داشتن دفترچه های مرخصی رو می دادن همه بچه ها از نظر روحی و جسمی چسبیده بودن به کف. واقعا عقلشون کمه، یعنی همین بچه های گروهان مارو اگه ببرن سر کار خودشون، می تونن تو شیش ماه یه موشک درست و حسابی برای ارتش بسازن، عوضش داریم صبح تا شب رسما حمالی می کنیم.
واقعا هر روز این هفته اندازه یه ماه طول کشید. امیدوارم فقط این آموزشی زودتر تموم بشه.

[۶ نظر] اينو آیدین در ساعت ۸:۳۶ نوشت.

سه درد آمو به جانم هر سه یک بار
غریبی و اسیری و غم یار
غریبی و اسیری چاره دیره
غم یار و غم یار و غم یار

[یک نظر] اينو آیدین در ساعت ۱۷:۲۱ نوشت.

نگاه خیره و احمقانه مردم تو کوچه و خیابون و مترو به این لباس مقدس آشخوری رو درک نمی کنم. فقط باید یه بار با این لباس بری تو خیابون که بفهمی چه جور نگاهی رو می گم.

[یک نظر] اينو آیدین در ساعت ۱۷:۲۰ نوشت.

یارو اقلا بیست و پنج سال داره تو این مملکت زندگی می کنه و حتی اگه زبان مادریش فارسی نباشه، زبان رسمی فارسی بوده و قاعدتا تاحالا باید یاد گرفته باشه. با همه این حرفا هر روز صبح که می خواد سرود بخونه داد می زنه: “ای دشمن از تو سنگ خاره ای من آهنم” یا شاید: “ای دشمن است و سنگ خاره ای من آهنم”، خودش که نمی فهمه اصلا جمله اش معنی نداره، یه احمق دیگه ای هم پیدا نمی شه که این سوال براش پیش بیاد!

[۲ نظر] اينو آیدین در ساعت ۱۷:۱۹ نوشت.

من موندم چه جور دشمن فرضی احمقی می خواد نصفه شب به مستراح حمله کنه و اگه حمله کنه مثلا می خواد چه جوری کاسه توالت رو بکنه و ببره که هر شب باید سه نفر بیچاره بی خواب بشن و به نوبت دم در سرویس نگهبانی بدن!

[۳ نظر] اينو آیدین در ساعت ۱۵:۱۲ نوشت.

بالاخره بعد از یه سال گشتن تو تهران مکعب روبیک پیدا کردم. خیلی کیفیت به درد نخوری داره، ولی غنیمته.

[۲ نظر] اينو آیدین در ساعت ۷:۴۸ نوشت.

یه مینی بوس هم تو پادگان هست که صبح به صبح یه سری رو از صف می کشن بیرون که هلش بدن تا روشن بشه. حالا خدا رو شکر تا حالا به من نیفتاده.

[نظری نیست] اينو آیدین در ساعت ۷:۴۴ نوشت.

عروسک فروشی سر پالیزی هم انگار به مناسبت انتخاب اوباما کل ویترین رو با عروسک بچه زنگی پر کرده.

[نظری نیست] اينو آیدین در ساعت ۷:۳۱ نوشت.

مایکل کرایتون بیچاره هم که مرد. من دایناسور می خوام 🙁

[نظری نیست] اينو آیدین در ساعت ۷:۲۸ نوشت.

حالا پنج روز نبودم ها! خوب دنیا رو ریختین به هم. وزیر کله پا می کنین، سیاه رئیس جمهور می کنین، دیگه چی بلدین؟

[نظری نیست] اينو آیدین در ساعت ۱۶:۵۴ نوشت.

خیلی وقت بود که تو محیطی که توش اینقدر از کلمه کاف استفاده بشه زندگی نکرده بودم.

[یک نظر] اينو آیدین در ساعت ۱۶:۵۳ نوشت.

تا اینجا به شخصه سهم خودم در مبارزه با اسرائیل رو از طریق لگد کوب کردن هر روزه پرچمش موقع رژه ادا کردم.

[یک نظر] اينو آیدین در ساعت ۱۶:۵۲ نوشت.

از دیروز ظهر مرخصی بودم و فردا صبح دوباره دارم می رم. علی الحساب یه نکته درباره اونا و یه نکته درباره من:
* به نظرم میاد به طرز وحشتناکی دیگه هدفی ندارن از سرباز گرفتن و آموزش دادن. دیگه یه جورایی پوچ شدن. نهایت قضیه اینه که آخر آموزشی ما باید تبدیل بشیم به یه سری ماشین رژه و در طول قضیه هم یه سری کارای بی معنی ولی آئینی انجام بدیم، مثلا واکس زدن هر شب پوتین یا آنکادر کردن تخت و کمد و برس کشیدن روی پتوی تخت!
* تو این مدت بیشتر از قبل به این نتیجه رسیدم که اصلا آدمی نیستم که بتونم تو قالب برنامه زندگی کنم. باید هروقت دلم خواست بیدار بشم، غذا بخورم، لباس عوض کنم، کار کنم، بخوابم. یه شغلی پیشنهاد بدین که بتونم اینجوری زندگی کنم. خودم فعلا به نوشتن (برنامه، داستان) فکر می کنم.

[۹ نظر] اينو آیدین در ساعت ۱۸:۰۹ نوشت.

کسی می دونه اون ساختمون زشت بزرگ بدقواره که دارن تو حیاط علامه حلی می سازن چیه؟ دیشب موقع رد شدن دیدمش، اصلا دوستش نداشتم.

[نظری نیست] اينو آیدین در ساعت ۱۸:۰۷ نوشت.

یه روزی می گفتن سربازی آدم رو مرد می کنه. باید امروز صبح می بودین و می دیدین اونایی که با مامان باباشون اومده بودن که مرد بشن!

[۷ نظر] اينو آیدین در ساعت ۲۰:۰۸ نوشت.

دیروز خیلی سرحال نبودم، ولی دیدن اتفاقی دو تا از همکلاسی های دبیرستان تو خیابون به فاصله یه ساعت از همدیگه، همیشه کلی انرژی به آدم می ده.

[۲ نظر] اينو آیدین در ساعت ۲۰:۰۷ نوشت.

عجالتا نمی خوام با روزشماری شروع کنم، چون وسطش کم میارم. ولی به هرحال از امروز صبح تایمرش راه افتاده و 18 ماه دیگه هم تموم می شه. یعنی مثلا اگه قرار باشه زایمان کنم، 18 روز از شکم دوم کم میارم. چه زود!
روز اول که کلا رضایت بخش بود. کلا یه ساعت هم طول نکشید و مودبانه هم برخورد کردن. بعدش هم گفتن برین چهار روز دیگه بیاین. این چهار روز هم با سخاوتمندی از جیبشون می ره. به من چه.
خیلی این در و اون در زده بودم که نرم، ولی نشد که نشد. اگه می خواستم بشینم و حسرت بخورم مثلا باید گیر می دادم که چرا پنج سال پیش بهترین راه چاره رو سپردم دست چاقوی جراحی که دیگه نتونم ازش استفاده کنم. یا چرا یه ذره بیشتر زور نزدم که معدل فوقم نیم نمره بیشتر بشه که شاگرد اول بشم. فقط نیم نمره از هر درس کافی بود. ولی من آدمش نیستم که بشینم و حسرت بخورم. رفتن و وثیقه گذاشتن هم فقط مساله رو چند سال می انداخت عقب. اینجوری می دونم بعد از این 18 ماه زندگیم مال خودمه. اگه خواستم بمونم مثل آدم می مونم و اگه خواستم برم مثل آدم می رم.
فقط امیدوارم دولتمردای دیوونه که نصف بیشتر کشورای دنیا رو گرفتن دستشون الکی جنگ راه نندازن که حوصله این یه رقم رو ندارم.

[۵ نظر] اينو آیدین در ساعت ۲۰:۰۵ نوشت.

itexima.blogspot.com به بالاترین پیشنهاد واگذار می شه. بشتابید که غفلت موجب پشیمانیست.

[۴ نظر] اينو آیدین در ساعت ۷:۲۳ نوشت.

در راستای این که دارم بیکار می شم و طبیعتا وضع درآمدی مشکل دار می شه، باید راه های جدیدی پیدا کنم. علی الخصوص حالا که به قول تلویزیون، نظام سرمایه داری و لیبرال دموکراسی هم شکست خوردن و تا دو ماه دیگه از بین می رن.
حالا عجالتا یه استراتژی جدید همین الآن به ذهنم رسید که باهاش می شه تو هر شرط بندی برنده شد. علاقمندان با من تماس بگیرن که شماره حسابمو بهشون بدم که پنجاه هزار تومن واریز کنن که روش رو بهشون بگم که بعدش بتونن مادام العمر از راه شرط بندی پول در بیارن.

[۳ نظر] اينو آیدین در ساعت ۲۰:۰۸ نوشت.

I throw myself into the sea
Release the wave let it wash all over me
To face the fear I once believed
The tears of the dragon for you and for me…

[۳ نظر] اينو آیدین در ساعت ۱۸:۲۷ نوشت.