یادم نیست کی بود که تو معرفی خودش نوشته بود «در همه کارها ناتمام». حالا من باید بگم «در همه کارها متوسط». هیچ چیز نیست که توش خوب باشم، همش متوسط، متوسط‌‌الحال، متوسط‌المال، متوسط‌البال. این اون وضعی نیست که تو هجده سالگی برای این دوران خودم تصور می‌کردم. توی اوج امید (بخون توهم) بودم و فکر می‌کردم همه چیز ممکنه و قراره توی یک یا چند زمینه سرآمد معاصرین و چه بسا اعصار باشم. قرار نبود میان‌سال میان‌مایه باشم. حتی همین وضع فعلی هم احتمالا توهم این سن و سال باشه. بیست سال دیگه اگه زنده باشم، میام همینجا درباره امید به متوسط بودن و واقعیت دون بودن می‌نویسم.

[نظری نیست] اينو آیدین در ساعت ۹:۱۱ نوشت.