دوشنبه، ۴ ژوئیه ۲۰۲۲
جای خالی سلوچ تموم شد. با این که معلوم نیست حضورش چه جور حضوری بوده، جای خالیش تو تمام طول کتاب محسوس بود. غم و رنج تو سرتاسر کتاب جوری پخش بود که فرصت نفس کشیدن برای خواننده نبود. چندتا از صحنه‌های استیصال کم‌نظیر بودن. اما کتاب خوب تموم نشد. در مجموع به جز صفحه آخر کتاب، مابقیشو دوست داشتم. پایان باز به نظرم مناسب‌ترین انتخاب برای چنین داستانی بود، اما یه رگه‌هایی از ستوان پاول (کلافگی و بی‌حوصلگی نویسنده برای تموم کردن داستان) توش بود که تو ذوق می‌زد.
اینو آیدین در ساعت ۲۰:۴۹ نوشت.