دوشنبه، ۲۶ آوریل ۲۰۲۱
هنوز ده دقیقه نشده پست قبلی رو فرستادم. یه چیزی ته مغزمو قلقلک می‌ده که پس کو لایک و ریپلای؟ اثر توییتر عمیق‌تر از اونه که آدم فکرشو می‌کنه.
حس می‌کنم بیست سال پیش، نوشتن مدل «من چنینم که نمودم دگر ایشان دانند» بود. اما الآن دغدغه خواننده و نظرش مهم‌تر شده و ناخواسته خودسانسوری هم همراهش میاد. حالا نمی‌دونم این تغییر وضعیت از همه‌گیری شبکه‌های اجتماعی میاد، یا از گذر زمان و محافظه‌کاری خودم. الزاما چیز بدی نیست، اما اون چیزی نیست که اینجا بهش عادت داشتم. شاید برای همینه که ناخودآگاه به این وضعیت تعطیل دچار شده.
اینم خودش پارادوکسیه. هم‌زمان دوست دارم با نوشتن لایک جمع کنم و نظر خواننده مهم نباشه که ذهنمو ول کنم و هرچی اومد بنویسم.
اینو آیدین در ساعت ۱۷:۳۶ نوشت.