چند ماه روی یه ایده‌ای کار کرده بودم و دست آخر به نظرم نتیجه اصلا جالب نبود و می‌خواستم کلا بذارم‌اش کنار. اما به اصرار استاد راهنما نشستم نوشتم‌اش و برای یه ژورنالی فرستادم. از همون موقع هم تا دیروز صبح که از خواب بیدار شدم هر دفعه که به مقاله کذایی نگاه کردم پیش خودم گفتم وقتی برگشت که اصلاحات موردنظر غریبه‌ها روش اعمال بشه، خودم هم باید کلی تمیزکاری کنم که قابل‌ تحمل‌تر از اینی که هست بشه. دیروز صبح که از خواب بیدار شدم دیدم یه ایمیل از سردبیر مربوطه دارم با تیتر Decision. تو خواب و بیداری بازش کردم که ببینم چی از جونم می‌خواد، می‌بینم نوشته “It is a pleasure to accept your manuscript in its current form for publication”. حالا از اون موقع دارم فکر می‌کنم که بالاخره من نفمیدم چی نوشتم، یا اینا نفمیدن من چی نوشتم و خواستن از سرشون باز کنن؟

[نظری نیست] اينو آیدین در ساعت ۱۸:۲۰ نوشت.

خیام – پاسکال

نه به اون تفاهمی که سر مثلث داشتن، نه به این اختلاف عمیق که یکی از دفع خطر احتمالی حرف می‌زنه و اون یکی می‌گه: این نقد بگیر و دست از آن نسیه بدار.

[نظری نیست] اينو آیدین در ساعت ۹:۵۲ نوشت.