Tears in heaven
چند ماه آخر تو تهران، از بس زندگی فشرده شده بود دیگه فرصت گوش کردن موزیک محدود شده بود به زمانی که توی ماشین بودم. ضبط ماشین هم که یکی از شاهکارای ایران خودرو بود. هر سی دی که دلش می خواست، هرفایلی که دلش می خواست، از هرجای فایل تاهرجاش که دلش می خواست پخش می کرد. با همه اینا این روزا وقتی دارم موزیک گوش می کنم، یهو می رسم به یه آهنگی و می بینم که پررنگ ترین خاطره ای که ازش دارم مربوط می شه به همون روزا تو ماشین توی ترافیک. جالبه که دلم برای همون ضبط درب و داغون و همون ترافیکی که روزی دوساعت توش معطل بودم تنگ می شه.
[
نظری نیست]
اينو آیدین در ساعت ۱۶:۰۱ نوشت.
زبون
تو اولین جلسه کلاس سوئدی خنگ مطلق بودم. یه صداهایی در می اورد که من حتی نمی تونستم فرقشون رو تشخیص بدم، بعد انتظار داشت تکرار هم بکنیم.
پ.ن. اینقدر که فهمیدم ملت بی تربیتی هم هستن. به 6 می گن sex و به خوب می گن bra!!!
[
۲ نظر]
اينو آیدین در ساعت ۱۶:۰۸ نوشت.
دنیا و مافیها
اونقدر بدبختی تو دنیا هست که آدم بدبختی خودش یادش می ره.
اونقدر بدبختی تو دنیا هست که آدم خوشبختی خودش یادش می ره.
[
۲ نظر]
اينو آیدین در ساعت ۱۲:۳۹ نوشت.
حالا برعکس
زندگیمون شده markup، صبح LaTeX، شب HTML.
[
یک نظر]
اينو آیدین در ساعت ۱۲:۳۸ نوشت.
شعر بی خواننده
مانیفست عاشق ترین مرد دنیا رو تو “آبی، خاکستری، سیاه” حمید مصدق می خونی.
و جالبه که اونجا هم خودش می گه: “باورم نیست که خواننده شعرم باشی”.
[
نظری نیست]
اينو آیدین در ساعت ۱۴:۱۸ نوشت.
اینجوری
می گن عمو حسن از حموم دراومده و نشسته روی مبل. بعد گفته: “اِ چرا من اینجوری می شم؟” تا خانومش بیاد بپرسه چه جوری، دیگه عمرشو داده بوده به شما. حالا من هروقت یه حسی تو تنم پیدا می شه که قبلا ندیدمش یا اسمی براش ندارم، یهو می ترسم نکنه این همون جوری باشه که منظور عمو حسن بوده و پیش درآمد مردن باشه.
[
یک نظر]
اينو آیدین در ساعت ۱۴:۱۷ نوشت.
حفاظت شده: چرا بعضی ها آدم نمی شن
[برای نمایش یافتن دیدگاهها رمز عبور را بنویسید.]
اينو آیدین در ساعت ۱۱:۳۷ نوشت.
آدم چپ دست
این دست چپ دیگه برای من دست چپ نمی شه. وقتی دراز می کشم فرقی نداره چه جوری بذارمش، به دو دقیقه نمی کشه که خواب می ره!
[
نظری نیست]
اينو آیدین در ساعت ۱۰:۰۶ نوشت.
فحش خواهرمادر
آخه باقالی! تو که نمی تونی تنبون خودتو سفت بچسبی چیکار داری به امنیت؟ یعنی واقعا گندشو دراوردن ها. حقشونه که ورشکست بشن، منحل بشن به خاک سیاه بشینن.
[
نظری نیست]
اينو آیدین در ساعت ۱۰:۰۵ نوشت.
شکاف فرهنگی
یکی از چیزایی که هنوز هم بهش عادت نکردم، طول زمان نهار خوردن اینجاست. ما همیشه عادت داریم سریع غذا بخوریم و وسطش وقت تلف نکنیم، ولی اینجا همش دوست دارن گروهی نهار بخورن و کلی حرف بزنن وسطش و خلاصه اختلاط کنن. اوایل همیشه غذای من کلی زودتر از بقیه تموم می شد و مجبور بودم یه ساعت نگاهشون کنم و حوصله ام سر می رفت. حالا هم که می خوام تنظیمش کنم یهو می بینم غذای همه تموم شده و مال من هنوز به نصفه نرسیده و همه منتظرن تا زودتر تموم کنم و برن سر کارشون. خلاصه آخرم یاد نمی گیرم مثل اینا بشم.
[
۳ نظر]
اينو آیدین در ساعت ۱۴:۵۹ نوشت.
درخت؟!
شهری که توش علی سربندی نباشه، یکی دیگه از جذابیت هاشو از دست می ده. حتی وقتی خودم اونجا نیستم دلم می گیره که خبر رفتنشون رو می شنوم.
مگه دوست روی درخت درمیاد؟
[
۴ نظر]
اينو آیدین در ساعت ۱۴:۳۸ نوشت.
افتتاحیه
فتوبلاگ ملوکانه با مدیریت جدید راه اندازی شد. هنوز همه چیز اونجوری که دوست دارم نیست، ولی خیلی هم درب و داغون نیست که نشه به کسی نشونش داد. سعی می کنم زود به زود آپدیت کنم.
[
نظری نیست]
اينو آیدین در ساعت ۲۱:۱۵ نوشت.