چهارشنبه، ۲۳ ژوئیه ۲۰۰۸
یادم رفت بگم “غربزدگی” بالاخره تموم شد. با وجود لحن عصبی و نتیجه گیری های عجولانه، هنوز هم به نظرم ارزش خوندن داشت. مشکلات رو با تقریب خوبی درست تشخیص داده بود، حالا گیرم که از اسمی که روش گذاشته خوشمون نیاد. این که یه نفر بیشتر از چهل سال پیش با این دقت تعداد زیادی از اشکالات اخلاق جامعه رو شناخته و بازگو کرده باشه و حتی درباره آینده هم چند تا پیش بینی تقریبا درست داده باشه، کم نیست. ولی این که هنوز هم بعد از این همه سال همه اون اشکالات وجود داشته باشن و بدتر هم شده باشن خیلی ناراحت کننده است.
***
مطب دندون پزشکی جاییه که یهو تمام نقشه های بلند مدتم برای زندگی (که حداقل پنجاه سال دیگه عمر لازم داره) یهو می ریزه به هم. اگه جایی کم بیارم، همین دندوناس.
***
خود بزرگ بینی افراطی سیاست مدارها ترسناکه. دفعه آخر دیدیم که پنجمین ارتش بزرگ جهان و تمدن بزرگ از کجا سر درآورد. خدا آخر و عاقبت اقتصاد اول دنیا رو به خیر کنه.
***
هفته پیش با مریم چند روزی رفته بودیم کیش. کیش که همیشه داره رشد می کنه (حالا گیرم با سرعت مورچه نسبت به دوبی) ولی ماشالا ثابت دیگه داره کولاک می کنه. جالبه که ساکنین کیش (علی الخصوص راننده ها) شایعات زیادی هم درباره اش می گن. مثلا اینکه داره با دکتر (مورتون؟) مظاهری تو کیش بیمارستان می سازه یا اینکه نخل های خیابون های جزیره رو دونه ای فلان هزار تومن از فلان شهر خریده و اورده اینجا و با آب شیرین آبیاری می کنه. کم مونده مثلا یه همچین چیزی بشنوی: “ثابت می خواد کشتی یونانی رو از گل بیاره بیرون، یه نوار شیشکی هم ضبط کنه و با کشتی بفرسته برای یونانیا!”
از شوخی گذشته اگه بشه کار پیدا کرد بدم نمیاد یه مدت تو یه همچین محیطی زندگی کنم. آروم و خلوت، ولی مدرن.
***
قطع برق هم این روزا مدام بدتر می شه. دیروز سه دفعه برق خونه ما قطع شد. این که تو زمان صلح، پایتخت یه مملکتی روزی بیشتر از سه ساعت قطعی برق داشته باشه، واقعا نوبره. تعداد خواهر و مادرهایی که باید به هم پیوند داد روز به روز بیشتر می شه. از همه این حرفا گذشته، وقتی سر شب برق بره و برای مردم کاری جز آن کار دیگر نمونه، باید نگران موج بعدی افزایش جمعیت هم باشیم.
***
نوبت اعزامم افتاده به کمتر از یک ماه دیگه. غیر تسلیم و رضا کو چاره ای. فقط امیدوارم یه جای درست و حسابی بیفتم، که البته ظاهرا همچین جایی وجود خارجی نداره.