چهارشنبه، ۱ فوریه ۲۰۰۶     

1- صیامی معلم حسابان دبیرستان من بود.
2- صیامی یه پژو داشت که خیلی دوستش داشت.
3- کسی ندیده بود که صیامی پیاده از مدرسه بره بیرون.
***
امروز صبح روی پل عابر پیاده، صیامی رو دیدم که با اون سبیل سفید همیشگی و قد و قواره کوتاه، مثل همیشه کت و شلوار پوشیده بود و یه کیف بغلی چرمی زده بود زیر بغلش و با قدمای تند همیشگی از روبرو می اومد. زل زده بودم بهش و نمی دونستم چی بگم. اونم زل زده بود و داشت منو نگاه می کرد. آخرش از کنار هم رد شدیم و تمام. نه! برگشتم و دور شدنش رو نگاه کردم، اونم یه لحظه پشت سرش رو نگاه کرد و تند تند دور شد.
***
4- رقم آخر پلاک ماشین صیامی، پنج بود. چهارشنبه ها باید پیاده روی کنه.
5- با همه این حرفا دوستش داشتم.
6- یعنی واقعا قیافه من براش آشنا بود؟

اینو آیدین در ساعت ۱۹:۵۲ نوشت.

۳ نظر به “”

1. MVB گفته:
   فوریه 2nd, 2006 10:29

   از بس که اين پانداها تابلو هستند… راستي اون موقع هيچ کاري انجام نميدادي؟ مثلا دنبال يک خرس قطبي نميکردي؟… شايد از رو رفتارت فهميده يه زماني تو رو ميشناخته!

2. روشنک گفته:
   فوریه 4th, 2006 19:13

   🙁

3. روشنک گفته:
   فوریه 4th, 2006 19:14

   e man ino nemikhastam befrestam mikhastam happy face befrestam sorry eshtebah shod:)

پاسخی بنویسید

نام (لازم)

ایمیل (منتشر نمیشود) (لازم)

وبلاگ/سایت

Δ