یکشنبه، ۱۴ دسامبر ۲۰۰۳     

قیافه صدام جلوی چشممه. اون صحنه ای که دارن معاینه اش می کنن و دست یارو لای موهاشه و بعدم توی دهنش. مفلوک شده. یه لحظه دلم براش سوخت.

اینو آیدین در ساعت ۱۵:۴۸ نوشت.

۶ نظر به “”

1. bunnymm گفته:
   دسامبر 14th, 2003 16:52

   the bigger they are, the harder they fall…

2. samani گفته:
   دسامبر 14th, 2003 17:10

   wow,az jomle ye maryam kheili hal kardam,aali bood:) sadam ham vaghean chendesh avar shode bood…

3. Raminia گفته:
   دسامبر 14th, 2003 19:35

   man delam barayash nasookhT!! khoramshahr ra yadat biad…. oh na na na nemitavanam delam barayash besoozad.

4. بابك گفته:
   دسامبر 15th, 2003 5:17

   با اين حرف اين جناب رامين خان خيلي خيلي موافقم . بايد جنايتهاش رو از نزديك ديده باشي تا اين حس رو درك كني . بايد اهل خوزستان باشي تا …

5. بهارنارنج گفته:
   دسامبر 15th, 2003 18:56

   من هم هیچ وقت اون صحنه آدمکشیش رو یادم نمیره.همون موقع که سر یه آدم رو مثل هندوانه راحت برید و گرفت توی دستش!

6. reyhanejoon گفته:
   دسامبر 15th, 2003 19:03

   cheghadr sakhte zamin khordan bad az oj.khub ya bad zendegi o adamash yadam dadan delam vase hamchin aadami nasuze.delam vase bachehaayi misuze ke daste garme pedar navazesheshun nakaarde.hamin

پاسخی بنویسید

نام (لازم)

ایمیل (منتشر نمیشود) (لازم)

وبلاگ/سایت

Δ