یکشنبه، ۲۴ نوامبر ۲۰۰۲     

اینم شعر روز کوئین و مرگ در راه خدا، شاهکارشونه. یکی از آهنگای اولیه ای که باهاشون حسابی معروف شدن. میز گردمون هم راجب همین شعره. یه دور بخونینش:

Bohemian rhapsody

Is this the real life?
Is this just fantasy?
Caught in a landslide,
no escape from reality.
Open your eyes, Look up to the skies and see,
I’m just a poor boy, I need no sympathy,
because I’m easy come, easy go, Little high, little low,
any way the wind blows doesn’t really matter to me, to me.

Mama! just killed a man,
put a gun against his head, pulled my trigger, now he’s dead.
Mama! life had just begun,
but now I’ve gone and thrown it all away.
Mama! ooh, Didn’t mean to make you cry,
If I’m not back again this time tomorrow,
carry on, carry on as if nothing really matters.

Too late, my time has come,
sends shivers down my spine, body’s aching all the time.
goodbye, everybody, I’ve got to go,
gotta leave you all behind and face the truth.
Mama! ooh, I don’t want to die,
I sometimes wish I’d never been born at all.

I see a little silhouetto of a man,
Scaramouche, Scaramouche, will you do the Fandango.
thunderbolt and lightning, very, very fright’ning me.
(Galileo.) Galileo. (Galileo.) Galileo, Galileo figaro
Magnifico. I’m just a poor boy, nobody loves me.
He’s just a poor boy from a poor family,
spare him his life from this monstrosity.
Easy come, easy go, will you let me go.
Bismillah! No, we will not let you go.
(Let him go!) Bismillah! We will not let you go.
(Let him go!) Bismillah! We will not let you go.
(Let me go.) Will not let you go.
(Let me go.) Will not let you go. (Let me go.) Ah.
No, no, no, no, no, no, no.
(Oh mama mia, mama mia.) Mama mia, let me go.
Beelzebub has a devil put aside for me, for me, for me.

So you think you can stone me and spit in my eye.
So you think you can love me and leave me to die.
Oh, baby, can’t do this to me, baby,
Just gotta get out, just gotta get right outta here.

Nothing really matters, Anyone can see,
Nothing really matters,
Nothing really matters to me.

Any way the wind blows.

و اما موضوع بحث: شخص اول این شعر چه کسی رو کشته؟ در واقع منظورم اینه که خودکشی کرده یا کس دیگه ای رو کشته؟ نطر خودم اینه که خودکشی کرده، ولی تو یکی از این کتابای در پیتی ترجمه، نوشته این شعر داستان کسی هستش که یکی دیگه رو کشته و توی زندان شب قبل از اعدامش رو می گذرونه.

اینو آیدین در ساعت ۱۷:۲۱ نوشت.

۲ نظر به “”

1. Ramin گفته:
   نوامبر 27th, 2002 20:44

   خب به نظر من هم اين يک نفر را کشته… حالا اگر فرض کنيم خودش را کشته کمي ماجرا دراماتيک تر مي‌شه… اما خب اگر روايت من را قبول کني. اين کسي که داره حرف مي‌زنه من هستم و اون کسي را هم که کشتم سولوژن هست!
   مامان!
   من همين الان يک نفر رو کشتم.
   تفنگ رو گذاشتم روي شقيقه‌اش و ماشه رو کشيدم.
   ماما!
   زندگي تازه شروع شده بود…
   اما من رفتم و انداختمش دور…
   (چون من يکي رو کشتم؟! چون سولوژن رو کشتم؟! هووم!؟ )
   ماما….

2. آیدین گفته:
   نوامبر 28th, 2002 7:00

   خوب منم واسه همین می گم این یکی دیگه رو کشته. چون با کشتن یه آدم دیگه (به فرض سولوژن) زندگی دور انداخته نمی شه.

پاسخی بنویسید

نام (لازم)

ایمیل (منتشر نمیشود) (لازم)

وبلاگ/سایت

Δ